تازه‌ترین خبرها

ایران نظامیان پیشین افغان را برای جنگ اوکراین ثبت‌نام می‌کند

را

پیروز رقابت برای رهبری حزب حاکم؛ ریشی سونک اولین نخست‌وزیر غیرسفیدپوست بریتانیا می‌شود

جهنم خاموش

از: دکتر حیات الله نیازی

گفتم که شاد این  دل نالان  شود  نشد

خاطر قرار زینهمه عصیان شود  نشد

از نگبت فسانه یی سمت و زبان و قوم

وحدت  پذیر ملت  پاشان   شود  نشد

مسرور از  تبختر و برباد  از نفاق

تکمیل خواب غفلت مایان شود نشد

از فتنه و دسیسه این خود فروختگان

خاموش این جهنم سوزان شود نشد

تاراجگر  خاذن و مفسد   رساله دار

زین جمع چور پرسش و پرسان شود نشد

مظلوم برند شکنجه و قاتل دهند معاف

پرسان گهی ز حضرت ایشان شود نشد

در مسلخ جنون جهان خوارگان دون

رحمی به خون دیار شهیدان شود نشد

در دستگاه عدل و عدالت در این دیار

حکمی صدور علیه جنابان شود نشد

باری برای عبرت و تادیب این و آن

یک قلدری شکنجه و زندان شود نشد

اورنگ نشین کشور در خون شناوران

آگه زرنج ملت حیران شود نشد

اینجا که فتح باب سعادت شقاوت است

یادی ز اهل دانش و عرفان شود نشد

عمریست نیازی گوش نشسته به انتظار

پاک این وطن زلوث شیادان شود نشد

دکتر حیات الله نیازی

ضرورت همبسته گی ما برای مهار چالش های کنونی کشور

از نیم سده بدین سو، زمان با کوله بار حجیم و استخوان شکنی بر شانه های دردمند جامعه ی ما لنگر انداخته است و این پیکر رنج کشیده از سالیان درازی این محموله ی سنگین را در سنگستان دشوار گذر هستی حمل می کند.

                       نوشته ی: دکتر صابنظر  مرادی

آخر، خدایا ! چگونه دستی از غیب آید و کاری بکند و معجزه ای برپا شود تا بر زجر و شکنجه ی روزگار و درد وآلام اجتماعی ما پایان دهد و مردم ما را بسوی یک رستاخیز سیاسی ملی و اجتماعی برانگیزد.

 خیر، میدانیم تا مردم، خود در چنبره ی دوران در کنار هم نه ایستند و با هم دست اتحاد و برادری ندهند و اصول اساسی هستی یک زنده گی مسالمت آمیز و همدیگر پذیری را ارایه ندهند، هیچ مشکلی در فضای خمود و کرختی و نا باوری اجتماعی با خواب زده گی و عطالت گرفته گی حل نخواهد شد و با گذشت هر روز ما ناگزیر به تحمل قربانی های باز هم سنگین تر و متکرر خواهیم بود.

باید توجه داشته باشیم که در این فضا دیگر تکرار بی محابای مکررات نامریی به شیوه های عوام فریبانه ی گذشته چون عرضه ی مفاهیم و مقولات: وحدت ملی ، برادری و برابری و اتحاد خلل ناپذیر توده ها معنی و مفهومی ندارند و دردی را هم درمان نمیکنند.

معلوم است که با وقوع تحولات عظیم اجتماعی و دستیابی گروه های انحصار گر قدرت سیاسی در کشور که با موضع گیری های تعرض و دفاع مردم با مداخلات استراتژیک کشور های ذی دخل جهان و منطقه توام بوده است، مردم افغانستان اشتراکات ملی ، اجتماعی و سیاسی خود را از دست داده اند و در فضای مختنق ناباوری منافع مشترک ندارند و شعار های من درآوردی حاکمیت سیاسی تک قومی و زدودن ارزش های تاریخی فرهنگی و هویتی آنهم توسط شوینیستان گژاندیش و خود برتر بین سوگمندانه اعتماد هم وطنی آنها را سلب نموده و سرنوشت باهمی آنها را بر نمی تابد.

بایست بدانیم که خاک زدن به چشم مردم با تخطی های آشکار از اصول و مقررات جامعه ی شهروندی توسط برتری خواهان و آن هم در سایه مداخلات کشور های معین همسایه فضای سیاسی کشور را بیش از هر وقت دیگر مکدر نموده و گره حل چالش ها را پیچیده تر نموده است. تخلیق چنین فضا برای آن است که طماعان داخلی و خارجی در این تنور گدازان چپاتی خود را بپزند و کشور را به سوی تجزیه، سلب آزادی و ایجاد کنفدراسیون با خویشتن و ... بکشانند.

دریغا! جامعه ی ما در چنین وضعیتی عمیقن در حالت رخوت زده گی اجتماعی قرار گرفته و گروه های سیاسی، شخصیت های اجتماعی ، علما و دانشمندان در پهنه ی زمین متفرق و در انزوای سیاسی بسر می برند که در نتیجه کشور را عرصه جولان سیاه اندیشان قرون وسطی یی نموده اند.

من به وضاحت می دانم که شما خواننده ی عزیز در خصوص محتوای سیاسی و عملکرد های بربر منشانه ی گروه تروریستی طالبان چیز های زیادی میدانید که از تکرار آنها می گذریم. در همین حال همه می دانیم که در هرجایی چه در داخل و چه در خارج افغانستان قرار داریم وظایف ملی و رسالت تاریخی ما در برابر مردم مان درنگ ناپذیر است و جز مردم افغانستان هیچگونه دایه ی مهربان تری وجود ندارد و آن دستان غیبی از آستین بی غرضی بیرون نخواهد آمد.

من به آن گرو های که دچار تب شدید قوم گرایی و طنطنه ی شعار های هژمونیستی هستند، کاری ندارم. اما به همه ی عزیزانی که افغانستان، آزادی، حیثیت و نوامیس ملی، تمامیت ارضی و مردم خود را دوست دارند، صمیمانه مراجعه نموده می خواهم تا برای تغییر جهنم سوزانی که استعماریون و قوم گرایان برای مردم ما برپا داشته اند، صرف نظر از همه تعلقات اجتماعی، قومی ، مذهبی و سیاسی گذشته و حال در راستای مسئولیت ملی خویش بسیج شوند و به تصمیم  گیرنده گان سرنوشت سیاسی شان تفهیم نمایند که افغانستان سکونتگاه اقلیت های قومی است که در آن هیچ گروه قومی واجد معیارهای اکثریت نیست. در میان اقلیت های عشیره یی و قومی کشور که شمار آنان به بیشتر از بیست واحد میرسد، حضور اجتماعی تاجیکها، پشتونان، هزاره ها و ترکان بیشتر محسوس است. اما این گروه ها هیچکدام در حد ده درصد کمیت بیشتر قرار ندارند. از این رو دیگر با سرتنبگی و لجاجت نمیتوان کسی را فریب داد وهویت خود را بر آنان به شیوه برادران سدوزایی و بارکزایی تحمیل نمود .

 ما اگر بخواهیم برای سعادت انسان و رفاه اجتماعی و اقتصادی مردم افغانستان مسئولیت تاریخی خود را ایفا نماییم، بایست از فزون خواهی های بلند پروازانه حقوقی برای خویشتن بپرهیزیم و از صدور حکمیت « اقلیت و اکثریت» خیالی در جو مغشوش و مه آلود فرهنگی شو نیستان چپ و راست اباء ورزیم. چون دین اسلام و مدرنیزم پیروان خود را برای گزینش مسوولین و رهبران با توجه به ارزش هایی چون کفایت، درایت، شایسته گی، مدیریت، امانت و عدالت اجتماعی توصیه می کنند. در این حال هیچگونه اکثریت بی کیفیت بر اقلیت با کیفیت رجحان نخواهد یافت و سر نوشت مخلوق خداوند در گزینش رهبران سیاسی و دولتی چنان که تاریخ ثابت نموده است، دچار نگبت و بدبختی های فراوانی خواهد گردید.

عرض نهایی و فرجامین من این است که باید به برکت بامداد آگاهی و سپیده دم اندیشه های انسان گرایانه همه با هم درد مشترک مان را از حنجره واحد با طنین رسا فریاد کنیم و در یک جو همگرایی وطن دوستانه به داد مردم ستمدیده ی افغانستان برسیم.

 در چنین حالتی وجدان بی آلایش، افکار پر درخشش میهنی و انسانیت سالم بدرقه ی راه زنده گی مان خواهد بود.